Hindi ka diyosa
upang masinagan ng kanyang
nakahuhumaling na liwanag.
Wala ka ring ningning
upang maakit ang kanyang
pihikang mga mata.
Hindi ka bituin
upang makaulayaw siya
sa parehong langit.
Wala ka ngang pakpak
upang abutin ang tinatapakan
ng kanyang mga paa.
Hindi ka anghel
na kakanlungan niya sa iyong
pag-iisa.
Wala ka ngang kasama
kahit dito sa iyong lupa.
Tapos aasa ka sa panaginip
at sa gabing namumukadkad
ang sinag niya sa kanyang langit,
Lalangoy ka
sa magdamagang
paghanga,
Matutuwa,
Subalit pagsapit ng umaga'y
alam mo namang siya'y
mawawala.
Tigilan mo na
ang pagsulyap sa kanya,
Wala ka rin namang mapapala;
Dahil kahit magmilagro ang langit
at ambunan ka ng biyaya,
Hindi-hindi naman siya bababa.
Sharon Feliza Ann P. Macagba
Pebrero 14, 2007
Baguio City
upang masinagan ng kanyang
nakahuhumaling na liwanag.
Wala ka ring ningning
upang maakit ang kanyang
pihikang mga mata.
Hindi ka bituin
upang makaulayaw siya
sa parehong langit.
Wala ka ngang pakpak
upang abutin ang tinatapakan
ng kanyang mga paa.
Hindi ka anghel
na kakanlungan niya sa iyong
pag-iisa.
Wala ka ngang kasama
kahit dito sa iyong lupa.
Tapos aasa ka sa panaginip
at sa gabing namumukadkad
ang sinag niya sa kanyang langit,
Lalangoy ka
sa magdamagang
paghanga,
Matutuwa,
Subalit pagsapit ng umaga'y
alam mo namang siya'y
mawawala.
Tigilan mo na
ang pagsulyap sa kanya,
Wala ka rin namang mapapala;
Dahil kahit magmilagro ang langit
at ambunan ka ng biyaya,
Hindi-hindi naman siya bababa.
Sharon Feliza Ann P. Macagba
Pebrero 14, 2007
Baguio City
No comments:
Post a Comment